Als ik terugkijk op mijn sportieve reis, realiseer ik me hoe diep mijn passie voor de handboogsport geworteld is. Deze reis, vol hoogtepunten en uitdagingen, begon decennia geleden en heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben. In dit verhaal neem ik je mee langs de belangrijkste momenten van mijn carrière in de handboogsport: van mijn vroege start als jeugdschutter tot het bereiken van de top als lid van TeamNL. Het is een verhaal van vastberadenheid, succes en de onvermijdelijke wendingen van het leven.
De boog weer oppakken
In juli 2022 pakte ik weer de handboog op en tot mijn verbazing vond ik het ontzettend leuk. Ik ben van plan volgende maand lid te worden van handboogschutterij Lansmans Unie in Schijndel. Wat mij opviel, was mijn directe succes: ik schoot goed en won veel prijzen, en dat zonder training of begeleiding van de Lansmans Unie. Dit succes schrijf ik toe aan mijn jarenlange ervaring als voormalig topsporter bij TeamNL, waar ik sinds 1998 actief was.
Waar het begon
Mijn schutterscarrière begon al in 1986 bij de jeugdschutters in Sint Michielsgestel. Tussen 1988 en 2002 won ik vele prijzen bij verschillende wedstrijden, waaronder 19 keer de Rayon kampioenschappen, 2 keer de Nederlandse kampioenschappen en 4 keer zette ik een Nederlands record neer. In 1998 nam ik deel aan selectiewedstrijden in Tsjechië, waar ik als vierde eindigde van de 32 deelnemers uit verschillende landen. Datzelfde jaar behaalde ik de 33e plaats bij het Europees kampioenschap in Frankrijk, met 156 deelnemers. Helaas miste ik op een haar na de finale, omdat ik slechts 1 punt tekort kwam.
Een ommekeer
In 1999 en 2000 nam ik een pauze van de handboogsport vanwege de ziekte van mijn moeder, die later overleed. In 2001 deed ik mee aan selectiewedstrijden in Sint-Petersburg, Rusland, en behaalde daar de 20e plaats van de 37 deelnemers, maar het was niet genoeg om mij te kwalificeren voor het WK in Cuba. Uiteindelijk besloot ik in 2002 definitief te stoppen met de handboogsport om nieuwe avonturen te beleven in volleybal en watersporten.
Doorgeven
Na al deze jaren, met een schat aan ervaringen en herinneringen, heb ik de handboogsport opnieuw omarmd. Het is niet alleen de sport zelf die mij opnieuw aantrekt, maar ook de kans om mijn kennis en vaardigheden door te geven. Tegenwoordig vind ik voldoening in het sporadisch begeleiden van een nieuwe generatie schutters. Ik deel mijn inzichten en technieken, hopend dat zij dezelfde vreugde en succes zullen ervaren die ik in mijn carrière heb gekend. Deze rol van mentor geeft mij een unieke kans om iets terug te geven aan de sport die mij zoveel heeft gebracht.